Kolczasta roślina doniczkowa - turbinicarpus. Opis kaktusa, jego rodzajów i odmian, wskazówki pielęgnacyjne
Miniaturowe turbikarasy są uważane za najbardziej atrakcyjnych przedstawicieli pustynnych kaktusów. Niewymagające i odporne, szybko dostosowują się do warunków domowych.
Ten artykuł mówi o historii tej rośliny, jakie ma odmiany i jak dbać o nią w domu.
Również tutaj znajdziesz zdjęcia Turbinicarpus, które pomogą Ci zdecydować, czy chcesz wyhodować tę interesującą roślinę, czy nie.
Opis botaniczny i nazwa łacińska
Turbinicarpus (turbinicarpus) należy do dużej rodziny kaktusów. Rodzaj należy do pustynnych odmian kaktusów. Dosłowne tłumaczenie nazwy gatunku oznacza „czop”, „yule, turbina” i „owoc”. Owoce mają zakrzywiony kształt, podobny do szpilek.
Wiele odmian wyróżnia się miniaturowym rozmiarem, jasnym kwitnieniem i dobrą wytrzymałością dzięki silnemu, powtarzającemu się korzeniu.
Historia występowania i geografia siedliska
Na początku XX wieku C. Bedeker szczegółowo opisał pierwszego przedstawiciela tego rodzaju. W nowoczesnej klasyfikacji istnieje do 25 odmian turbinikarcu.
Według niektórych źródeł ten rodzaj obejmuje:
- Hymnocactus.
- Pediocactus.
- Neolloyd.
Siedlisko naturalne - północna część centralnych regionów Meksyku, pustynia Chihuahua. Rosną na kamienistych glebach u podnóża gór. Rośnie w grupach.
Każdy gatunek w przyrodzie rośnie osobno, bez mieszania.Opis wyglądu
Różnią się najczęściej pojedynczą łodygą o kształcie kulistym lub lekko spłaszczonym. Łodyga jest zielona z szarawym lub niebieskim odcieniem. Żebra są podzielone na segmenty - guzki. Guzki są wyraźne, zaokrąglone, ułożone w spiralę.
Ciernie są kręte, długie, białe lub żółte. Areole pokryte są białym filcem. Kolory kwiatów są różnorodne - kremowy, różowy, biały, o średnicy do 4-5 cm. Kwiaty znajdują się na górze łodygi.
Popularne rodzaje i odmiany Turbinicarpus
Alonsoi
Łodyga jest pojedyncza, lekko spłaszczona. Wysokość kaktusa wynosi 9 - 11 cm, średnica - 7 - 9 cm, większość łodygi znajduje się pod ziemią, górna część jest widoczna na powierzchni. Korzeń jest długi, kluczowy. Żeberka są podzielone na małe guzki. Bulwy ułożone są w spiralny, zielony lub niebieskawy kolor z szarawym odcieniem. Ciernie są gęste, w kolorze szarym, do 2 cm długości. Obszary pokryte czerwonawym pokwitaniem. Kwiaty są malinowo-różowe.
Macrochele
Łodyga ma zaokrąglony kształt, wysokość dorosłego kwiatu wynosi 10 - 12 cm, łodyga jest zielona z szarym odcieniem. Wierzch pokryty jest grubymi białymi włosami. Ma długie, kręte kolce w jasnobrązowym kolorze. Długie kwitnienie, do 3 - 4 miesięcy. Kwiaty są duże. Płatki są szerokie, kolczaste, białe. Korzeń jest długi, dobrze rozwinięty.
Lophophoroid (Lophophoroides)
Odnosi się do odmian karłów. Wysokość dorosłego kwiatu wynosi 4 cm. Łodyga jest pojedyncza, lekko spłaszczona, ma kulisty kształt. Dorosłe rośliny mogą wytwarzać pędy łodyg. Łodyga jest szaro - zielona, może mieć niebieskawy odcień. Korzeń jest zagęszczony. Guzki ułożone są w spiralę. Areole są początkowo gęsto owłosione, a następnie odsłonięte. Kolce - 3 - 5 szt.
Sugerujemy, aby dowiedzieć się więcej o egzotycznym Lofoforze tutaj, a znajdziesz opis kaktusa bez kolców - lofofory Williamsa - w tym materiale.
Klinkier (Klinkerianus)
Łodyga jest ciemnozielona, może z fioletowym odcieniem. Powierzchnia jest matowa, łodyga jest niska, do 4 cm średnicy. Wierzch jest gęsto pokryty białym filcem. Żebra są podzielone na szerokie guzki, umieszczone spirale. Promieniowe kolce 3 szt. Ciernie są lekkie, zakrzywione do wierzchołka, do 1 cm długości. Kwiaty są białe, o średnicy do 2 cm.
Polyaskii (Polaskii)
Łodyga jest okrągła, spłaszczona, do 2 cm wysokości, o średnicy nie większej niż 3 cm, nie daje pędów bocznych, łodyga jest pojedyncza. Powierzchnia trzonu jest nacinana rowkami. Areole są owłosione; uwalniają 1 długi, falisty żółty kręgosłup o długości do 1 cm. Kwiaty są białe, są odmiany o jasnoróżowych kwiatach. Średnica kwiatu do 1 - 1,5 cm.
Beguini (Beguinii)
Pojedyncza łodyga zaokrąglona, lekko wydłużona. Wysokość dorosłej rośliny wynosi do 8-10 cm, średnica - do 7 cm. Wierzchołek łodygi jest zaokrąglony, nieco zatopiony, pokryty białym grubym pokwitaniem. Żebra są spiralne. Bulwy - duże czworokąty lekko ściśnięte po bokach. Górna i dolna krawędź segmentów są kolczaste. Kolce promieniowe 12 szt. Kolce lekkie, do 1,5 cm długości, kolczaste, z czarną końcówką. Nie ma centralnych kolców. Kwiaty są różowe, o średnicy do 3 cm.
Lau (Laui)
Wysokość kaktusa wynosi do 1, 5 - 2 cm, średnica - do 2 - 3 cm. Łodyga jest pojedyncza, ma kulisty kształt, jest spłaszczona. Pędy boczne praktycznie nie powstają. Guzki są wyraźne, do wysokości 0,5 cm Kolce promieniowe 8 szt. Ciernie są lekkie, białawe, o długości do 1,5 - 2 cm. Kwiaty są białe, o średnicy 3-3,5 cm. Płatki ozdobione są centralnym paskiem o brązowym odcieniu.
Hoferi (Hoferi)
Mały kaktus, wysokość dorosłej rośliny wynosi do 6 - 7 cm, średnica - do 5 cm. Łodyga jest pojedyncza, pędy boczne nie powstają. Łodyga jest zielona z szarawym odcieniem, powierzchnia jest matowa. Guzki są zaokrąglone. Kolce są ułożone w formie grzebienia. Dorosłe kaktusy mają do 7 do 10 promieniowych kolców. Kolce są szare, kolczaste, o długości do 0,5-0,7 cm. Kwiaty są jasnobiałe, o średnicy 2–2,5 cm.
Jak dbać w domu?
- Temperatura. Optymalny zakres temperatur w okresie wiosenno-letnim wynosi 22-24 ° C. Jesienią temperaturę należy obniżyć o 3-4 ° C.
Jest ważne: odporny turbinicarpus może wytrzymać 28-30 ° С, podczas gdy okna powinny być zacienione.
- Podlewanie. Należy unikać obfitego podlewania, stagnacji wody w glebie. Opryskiwanie roślin nie jest zalecane. Podlewanie wiosną i latem wymaga umiarkowanego i ostrożnego. Woda nie powinna spadać na łodygę i kwiaty. Lepiej jest podlewać przez zanurzenie lub dodać wodę do garnka. Nadmiar wody jest natychmiast usuwany. Woda powinna być miękka, osadzona, o temperaturze pokojowej.
Rośliny są podlewane od kwietnia do września raz na 2 tygodnie, w lecie podlewanie jest podwojone.
- Światło. Turbinicarpus woli jasne światło słoneczne. Doniczki można postawić na wschodniej i zachodniej części domu. W lecie okna południowe muszą być zacienione, aby roślina nie uległa oparzeniom. Przez cały rok wymagane jest pełne oświetlenie.
Pod wpływem słońca łodyga staje się gęsta, rozwijają się kolce i pokwitanie.
- Gleba. Gleba powinna być luźna, osuszona, a nie pożywna. Możesz użyć gotowych mieszanek do kaktusów. Skład mieszanki glebowej:
- Gruboziarnisty piasek - 2 godziny
- Gleba lasów świerkowych (górna warstwa) - 1 godz.
- Drenaż (drobny żwir) - górny i dolny.
Zaleca się dodanie do mieszanki skorupek jaj, zmiażdżonego stiuku.
Zamień świerkową glebę na mieszaninę gliny i torfu w stosunku 1: 1.
- Przycinanie. Przycinanie odbywa się w przypadku infekcji łodygi infekcjami gnilnymi. Specjalne przycinanie kształtowe nie jest potrzebne. Wzór przycinania:
- Uszkodzone, zarażone zgnilizną pędy są starannie wycinane.
- Przeprowadza się sanitarne przycinanie suchych i zgniłych odcinków korzeni.
- Zepsuty korzeń jest całkowicie odcięty.
- Pień jest wycięty ze wszystkich stron.
- Przycięta roślina jest umieszczana w przezroczystym pojemniku, aby wyhodować nowe korzenie.
- Korzenie pojawiają się w ciągu 3 do 4 tygodni.
Miejsca plasterków są suszone i posypane kruszonym węglem drzewnym.
- Najlepszy opatrunek. Turbinicarpus nie lubi obfitego karmienia. Zaleca się stosowanie nawozów mineralnych o niskiej zawartości azotu. Możesz użyć dowolnych dodatków do sukulentów.
Nawozić roślinę nie powinno być więcej niż 1-2 razy w sezonie.
- Pot. Garnek lepiej jest używać ceramiki, plastik jest bardzo gorący na słońcu, gorzej przepuszcza powietrze. Korzeń rośliny jest masywny, więc pojemność powinna być wystarczająco głęboka i przestronna, aby korzenie nie zginały się ani nie pękały podczas przesadzania.
- Przeszczep. Roślina charakteryzuje się powolnym wzrostem. Należy go przesadzić nie więcej niż 1 raz w ciągu 3 do 4 lat. Procedura przeprowadzana jest w kwietniu. Schemat przeszczepu:
- Roślinę ostrożnie usuwa się z doniczki.
- Warstwę drenażową wlewa się do nowego pojemnika, do 2,5 - 3 cm.
- Suche pędy korzeniowe są odcinane.
- Pokrojone obszary są posypane sproszkowanym węglem.
- Kwiat przenosi się do nowego pojemnika, zachowując glinianą bryłę.
- Dodaje się wysterylizowany substrat.
- Gleba z góry jest posypana żwirem na szyjce korzenia.
- Podlewanie jest ograniczone do 4 do 5 dni.
- Światło jest rozproszone.
- Zimowanie. Od późnej jesieni do początku kwietnia podlewanie zatrzymuje się. Roślina przechodzi w stan spoczynku. Temperaturę powietrza należy obniżyć do 10 ° C.
Jest ważne: Ostry spadek temperatury do 3-4 ° C, przeciągi i wilgotne powietrze są niedopuszczalne. Młode sadzonki są szczególnie wrażliwe na chłodzenie.
Funkcje opieki na zewnątrz
Turbinicarpus - pustynny kaktus, w klimacie umiarkowanym nie zimuje. Wiosną, gdy tylko ciepło zostanie ustalone, rośliny są wyprowadzane na świeże powietrze. Doniczki można postawić na klombie między kamieniami. Jesienią doniczki są transportowane do domu. Na południowych szerokościach geograficznych sadzi się kaktusy.
Głównym warunkiem jest zapewnienie dobrego odwodnienia i składu gleby. W ziemi ogrodowej woda zastyga. Inne sukulenty, takie jak Sedums, Kalanchoe, Echeveria, sadzi się w pobliżu. Podlewanie jest umiarkowane, oświetlenie jest jasne. Powyżej gleba jest ściółkowana warstwą białego żwiru.
Hodowla
Nasiona
Nasiona są namaczane przez jeden dzień w słabym roztworze manganu.
Procedura sadzenia nasion:
- Mieszankę odparowanej gleby i perlitu wlewa się do szerokiego, przestronnego zbiornika.
- Na wierzch wylewa się warstwę piasku.
- Podłoże jest zwilżone.
- Nasiona są rozprowadzane bez pogłębiania.
- Szklarnia jest pokryta folią.
- Temperatura - 25 ° C, światło jest jasne.
- Sadzonki nurkują w osobnych pojemnikach po 4 tygodniach.
Zaszczepiony
Kwiaciarnie zalecają stosowanie bardziej niezawodnej metody - do sadzenia rośliny na innych sukulentach z mocniejszą łodygą. Najczęściej używany cereus lub perxia. Procedura jest wykonywana w lecie.
Rosnące po szczepieniu, turbinikarkuzy rozwijają się szybciej.Procedura szczepienia:
- Górna część kolby jest wycięta.
- Na cięciu wykonuje się kilka płytkich cięć pionowych, do 1–2 cm.
- Trzon turbiny jest cięty stożkowo, wkładany do kolby.
- Punkt połączenia jest ustalony, związany folią, przewinięty nitką.
- Gdy tylko pień zgęstnieje, folia jest usuwana.
Zaszczepiona roślina potrzebuje wsparcia.
Rozmnażanie na zewnątrz
Możliwe jest hodowanie pielęgnic w otwartym terenie tylko w ciepłym klimacie. Sadzonki rosną w specjalnej szklarni, a następnie sadzone w otwartych rabatach kwiatowych.
Tylko 2-letnie sadzonki można sadzić na otwartym terenie.
Warunkiem jest stworzenie systemu odwadniającego, który dobrze przepuszcza wodę. Dno klombu pokryte jest drobnym żwirem.
Skład gleby:
- Piasek - 2 godziny
- Gnijący kompost - 1 godzina
Krótko o chorobach i szkodnikach
- Z powodu nadmiernego podlewania i obfitego opatrunku górnego trzon jest zdeformowany, pojawiają się pęknięcia. Zakażenia grzybicze wywołują gnicie. Potrzebujesz przycinania i przesadzania. Gleba i pień są traktowane proszkiem Benlat.
- Robaki korzeniowe pojawiają się z zanieczyszczonej gleby. Podczas przesadzania podłoże musi zostać kalcynowane lub odparowane w łaźni wodnej.
- Zapobiegawczą uprawę gleby przed szkodnikami ogrodowymi należy przeprowadzać raz w sezonie za pomocą roztworu aktylu lub cymbush (2 ml leku na 1 litr wody).
Podobne kwiaty
- Parodia Fausta. Kulisty miniaturowy kaktus. Żebra są spiralne. Kwiaty o średnicy do 4 cm.
- Parodia drobnoziarnista. Z wiekiem zaokrąglona łodyga wydłuża się. Kwiaty są złote.
- Popychacz Telocactus. Trzon jest kulisty, zielony. Żebra są podzielone na wypukłe guzki. Kwiaty w różnych kolorach, do 5 cm średnicy.
- Telokaktus haxedrophorus. Łodyga jest zaokrąglona, lekko spłaszczona, do 15 cm długości. Kolce są równe, w kształcie szydła. Kwiaty są białe.
- Echinocactus Guzoni. Roślina jest średniej wielkości, do 30 - 40 cm średnicy. Trzon rozciąga się z czasem. Kolce są długie, mocne, do 5 cm długości.
Opieka nad turbinarozami jest prosta, najważniejsze jest przestrzeganie podstawowych zasad opieki, zapobieganie chorobom, uwzględnianie cyklu życia rośliny.