Co jest okhaben i dlaczego był kochany w Rosji

Coraz więcej osób interesuje się historią Rosji. Coraz częściej zaczęto zadawać pytania o to, co i jak nosili nasi przodkowie. Dla wielu znaczenie słowa „kurwa” nie jest znane. Jest to rosyjskie słowo określające odzież z XV i XVIII wieku. Etymologia łączy je ze słowem „rob”, co oznacza objąć, przytulić. Ten element garderoby otrzymał nazwę, ponieważ podczas jego ubierania rękawy pozostały wolne i były wiązane w talii.

W 1377 r. Ochaben był już noszony w Rosji, o czym świadczą dokumenty historyczne. Kronika mówi, że była to odzież królów, książąt.

Przez długi czas, od XV do XVI wieku, tylko przedstawiciele klas szlacheckich nosili ochaben. Dopiero po dekrecie królewskim z 1679 r. Zwykli ludzie mogli go wypróbować.

Jest to uniwersalny rodzaj dekoracji noszonej przez kobiety i mężczyzn. Uszyty z drogich tkanin, ozdobiony haftem ręcznym, uzupełniony cennymi futrami.

Ohaben miał opcje noszenia o różnych porach roku. Po bliższym zapoznaniu się z akcesorium przeszłości, zaczynasz rozumieć, jak wygodnie i starannie został uszyty.

Kaftan dalekiego pola - odmiana okhabnya

Ohaben uszyty z aksamitu, brokatu, uścisków, kamki. Tylko książęta i bojary pozwalali sobie na taki luksus. Historyk Vladimir Klyuchevsky opisuje: „Kiedy stary rosyjski bojar w szerokiej obszernej czapce i wysokiej szyi w gardle wyszedł z podwórza, każda osoba, która spotkała się w garniturze o niższej randze, zobaczyła, że ​​to naprawdę był bojar i skłonił się mu na ziemię lub na ziemię”.

Szczegółowy opis

Ohaben to wariant kaftanu z długim kaftanem, którego znakiem rozpoznawczym był kształt i długość rękawów. Ramiona wokół otworów pod pachami były długie. Kiedy mieli na sobie jastrząb, ich dłonie wpleciono w rękawy i szczeliny, a luźne wąskie rękawy wiązano z tyłu. Nie było żadnych specjalnych węzłów. Pomimo złożonego projektu nie było żadnych niedogodności. Przeciwnie, ta opcja rękawa jest praktyczna.

Kołnierz miał kształt czworokąta w rodzaju składania. Rozmiar sięgał połowy pleców. Zapięcie znajdowało się z przodu, dziurki zapinano na tyłek.

Ohaben uważano za odzież wierzchnią na ciepłe pory roku. Ale były modele zaprojektowane na zimę. Uzupełniono je odpinanymi kołnierzami z lisów, lisów i bobrów.

Odzież starożytnej Rosji

Co nosili mężczyźni

W zimnych porach roku mężczyźni nosili czapki jak kapelusze. Były różne style futra, wełny. Często stosowano metodę filcowania. Spotkał się w ten sam sposób:

• Filcowe czapki.
• Opatrunki
• Opaski na głowę

Męska odzież wierzchnia:

• Cover.
• Przewiń
• Odnoryadka.
• Ohaben.
• Futro.

Wygodnym, praktycznym, szeroko rozpowszechnionym ubraniem był zwój - wariant długiego kaftanu. Nie zapinał butów, nie zakłócał ruchów. Jakość tkaniny zależała od zamożności właściciela.

Futro było używane przez przedstawicieli różnych klas, najczęściej była to owcza skóra, bóbr, zając, lis, futro z lisów arktycznych.

Nosili także długi płaszcz bez rękawów, uszyty z kawałka lnu.

Co nosiły kobiety

Jako odzież wierzchnia kobiety nosiły strach przed tkaninami. Przyciski były używane od góry do dołu. Nad głową włożyli morderców, pikowane kurtki i futra.

Niskich morderców nosili bogaci i biedni. Za cenę tkaniny, dekoracji, biżuterii ustalono, do której nieruchomości należy kobieta. Ponadto nosili odnoryadki, futra w pelerynie.

W chłodne dni kobiety nosiły kapelusze różnych stylów obszyte futrem. Jasne, kolorowe szale były noszone na futrzanych czapkach.

Odzież dla dzieci

W wieku 6 lat dzieci w Rosji nie miały odzieży wierzchniej. Jeśli w zimnych porach roku dziecko musiało wyjść z domu, założyło krótkie futro starszego rodzeństwa.

Młodzież w wieku od 6 do 15 lat otrzymała bluzę z kapturem.

Ciekawe informacje

Odzież w Rosji od dawna ma nie tylko funkcjonalny cel. Słowianie wierzyli, że nie tylko chroni przed pogodą, ale także ratuje właściciela przed ciemnymi siłami, złym okiem, uszkodzeniami. Służył jako talizman, dlatego hafty i dekoracje chronione przed złem uważano za amulety.

Ciekawe, że nasi przodkowie nie szyli dekoracji z nowych tkanin dla dzieci. Prawie cała odzież dziecięca została wykonana ze zużytych przedmiotów ich rodziców. Słowianie wierzyli, że jest najlepszym amuletem dla dzieci, więc ubrania dla chłopców szyto z rzeczy ojca, a dla dziewcząt - z rzeczy matki.