Epifityczny „leśny kaktus” Hatiora. Jego rodzaje i cechy wzrostu w przyrodzie i w domu

Słowo „kaktus” kojarzy się zwykle z kolczastą rośliną o okrągłej lub wydłużonej łodydze, znaną z suchego pustynnego klimatu.

Jednak rodzina Cactus obejmuje kilka rodzajów, które są powszechnie nazywane „kaktusami leśnymi” i nie rosną na pustyniach, ale w wilgotnych lasach tropikalnych Ameryki Środkowej i Południowej. Jednym z nich jest Hatiora.

Hatiora należy do rodzaju kaktusów epifitycznych (rozwijających się na drzewach), rzadziej litofitowych (rośnie w wąwozach skał). W warunkach uprawy domowej rośliny te nie przekraczają 30-50 cm wysokości. Ale w domu ten kaktus może dorastać do 1 metra.

Opis botaniczny

Klan imienia (łac. Hatiora) otrzymał na cześć angielskiego podróżnika z XVI wieku. Thomas Harriot. W 1834 r. Botanik O.P. Decandol nadał roślinie nazwę Hariota, jednak odkrywszy, że ta nazwa była już używana w klasyfikacji roślin, nieznacznie ją zmodyfikował.

W krajach zachodnich niektóre rodzaje Hachior są również nazywane „Wielkanocnym kaktusem” lub „Trinity Cactus”. Wynika to z czasu kwitnienia rośliny.

Pomimo wyglądu nietypowego dla zwykłych kaktusów, nie ma wątpliwości, że hator jest prawdziwym kaktusem. Botanicy włączyli go nie tylko do rodziny Cactus, ale także do podrodziny rodziny Cactus.

Cała rodzina obejmuje cztery podrodziny - sam Kaktus, a także Pereskie, Opuntsievye i Maukhienievye. Podrodzina kaktusa obejmuje rodzaje, których przedstawiciele nie mają żadnych liści.

Hatiora jest sukulentem. Jest w stanie gromadzić wilgoć w łodygach, choć w mniejszym stopniu niż kaktusy rosnące na pustyni. W naturze krzewy nienawiści są przymocowane do drzew, nie wyrządzając im żadnej szkody i jedząc resztki roślin. Takie rośliny nazywane są epifitami.

Zgodnie ze standardami lasów deszczowych, hatorka zużywa sporo płynów z otoczenia - dostaje tylko wilgoć, która gromadzi się w miejscach przywiązania do gałęzi drzew. W końcu kaktusy leśne pochodziły z pustyni. W wilgotnym klimacie przystosowali się do nowych warunków, ale gleba lasów deszczowych była dla nich zbyt mokra i znaleźli wyjście, stając się epifitami.

Tuleja Hatoria składa się z segmentów - płaskich lub cylindrycznych, w zależności od rodzaju. Nie ma kolców, jedynie delikatne cienkie włosy można zobaczyć tylko w areolach (pąki boczne charakterystyczne dla rodziny Cactus).

Kwiaty o średnicy około 1 cm, różowe, pomarańczowe lub żółte, przypominają kształt lejka, płatki są wąskie, spiczaste. W naturze Hathior występuje w Atlantyckim Lesie Brazylijskim - gigantycznym pasie tropikalnych i subtropikalnych lasów deszczowych rozciągających się wzdłuż brazylijskiego wybrzeża Atlantyku.

Czy roślina jest trująca, czy nie?

Hathior nie ma właściwości toksycznych i trujących. i nie jest niebezpieczny dla dzieci i zwierząt domowych.

Hatiora i Ripsalis

Rodzaj Ripsalis jest zbliżony do rodzaju Hatiora. Są tak podobne, że niektóre gatunki wciąż są przedmiotem dyskusji o tym, do którego z dwóch rodzajów należą. Podobnie jak hatiora, ripsalis to kaktus leśny.

Jedną z głównych różnic między hatiora i ripsalis jest to, że u ripsalis kwiaty tworzą się na całej długości odcinka, a w hatiora tylko na jego końcu.

Przeglądaj popularne gatunki kaktusów z nazwami i zdjęciami

Klasyfikacja rodzaju Hatior jest trudna, a wśród botaników nie ma zgody co do liczby gatunków w niej zawartych. Możemy śmiało mówić o następujących gatunkach: Hatiora herminiae (Hatiora Germina) i Hatiora salicornioides (Hatiora saline / saliferous).

Germina

Germina - niska roślina o wysokości nie większej niż 30 cm. Segmenty o kształcie cylindrycznym, szarawe lub ciemnozielone, o długości około 5 cm i średnicy około 0,5 cm.

Duże obszary z wyraźnie widocznymi szczeciami po 1-2 szczeciny na otoczkę znajdują się po bokach segmentów. Kwiaty malin, o średnicy do 2,5 cm.

Woda morska

Hatiora słona jest tak nazwana, ponieważ w postaci pędów jest podobna do rodzaju Soleros z rodziny Amarantov. W krajach anglojęzycznych jest również znany jako „Dancing Bones Cactus” i „The Drunkard's Dream”. Wysokość i szerokość buszu osiąga 40 cm.

Cienkie pędy o okrągłym przekroju o średnicy zaledwie kilku milimetrów przypominają kształtem szpilki. Końce pędów są spłaszczone, kwitną na nich małe żółte lub pomarańczowe kwiaty.

Jak dbać o roślinę w domu?

Metody pielęgnacji roślin:

• Hatiora jest dość swiatlolubny, ale nie toleruje bezpośredniego światła słonecznego, więc w lecie musi być zacieniony.
• Temperatura w pomieszczeniu powinna być utrzymywana na poziomie 18-20 ° C, w okresie odpoczynku (wrzesień-październik) pożądane jest obniżenie temperatury do 15 C.
• Woda do nawadniania powinna dobrze się osadzać, zaleca się jej lekkie podgrzanie. Latem obficie podlewa się, gdy górna warstwa gleby wysycha, nie czekając, aż ziemia całkowicie wyschnie w doniczce. Na czas odpoczynku podlewanie jest całkowicie zatrzymane. Zimą nienawidzę należy podlewać bardzo ostrożnie i umiarkowanie, szczególnie w niskiej temperaturze w pomieszczeniu, ponieważ stagnacja wilgoci jest dla niej szkodliwa.
• Podkład Hatio powinien być lekki i oddychający. Przygotowuje się go na ziemi darniowej, liściastej i próchnicznej z dodatkiem piasku i torfu w stosunku 1: 6: 4: 2: 2. Kwasowość nie powinna przekraczać pH 5-6.

Oferujemy obejrzenie filmu na temat opieki nad nienawiścią w domu:

Hodowla

Z reguły amatorscy ogrodnicy propagują hatiorę za pomocą łodyg łodyg:

1. Ogonek, składający się z 2-3 segmentów, jest ostrożnie oddzielany od krzewu macierzystego, posyp ranę kruszonym węglem drzewnym i osusz.
2. Następnie sadzonki są zakopywane w lekkiej glebie (nie można użyć gleby gliniastej) lub piasku.

Sadzonki zwykle szybko się zakorzeniają. Przy rozmnażaniu nasion siew odbywa się na luźnym wilgotnym podłożu. Kiełkuj nasiona w temperaturze 20-25 ° C w dobrze oświetlonym miejscu, zapobiegając wysuszeniu gleby.

Sadzonki są bardzo pracochłonną i długotrwałą metodą rozmnażania, nie gwarantującą zachowania odmian odmianowych.

Kwitnienia

Różne rodzaje nienawiści kwitną zimą lub wiosną. Suchy i chłodny okres uśpienia trwający co najmniej jeden miesiąc jesienią pozwoli roślinie przygotować się do kwitnienia.

Choroby i szkodniki kwiatu krytego

Głównymi wrogami nienawiści są mszyce, wciornastki, przędziorków i mączliki. W przypadku infekcji roślina jest traktowana insektycydami.

Nie należy dopuścić do wysokiej wilgotności i stagnacji cieczy w doniczce - roślina domowa może umrzeć w wyniku gnicia korzeni lub chorób grzybowych.

Podobne rośliny

• Ripsalis, znany również jako Prutovik - rodzaj zbliżony do rodzaju Hathior. Dla wszystkich rodzajów haratkern, opadających łodyg, kształt zmienia się w zależności od gatunku. Kolor kwiatów jest biały lub jasnoróżowy. Jest to jedyny rodzaj kaktusa występujący w środowisku naturalnym poza Ameryką Południową i Północną. Uważa się, że ptaki wędrowne pomogły mu dostać się do Afryki, Madagaskaru i Sri Lanki.
• Schlumbergera - To znany dekabrysta. Ratsalidopsis różni się od rodzajów nienawiści, które kiedyś były spokrewnione z rodzajem Ripsalidopsis w formie kwiatu - Schlumbergera ma krótszą rurkę kwiatową niż nienawiść, a płatki są stopione.
• Epiphyllum dotyczy również kaktusów leśnych. Jego łodygi są duże, płaskie, mięsiste, przypominają liście, a ogromne kwiaty - do 40 cm średnicy, w różnych kolorach - biały, różowy, kremowy, czerwony, żółty.
• LepisimumPrzeciwnie, kwitnie małymi kwiatami. Na liściach młodych roślin powstają szczątkowe liście, które można badać pod mikroskopem.

Hatiora to bezpretensjonalna roślina. Kiedy dekabrysta zniknie, nienawidzący weźmie pałeczkę. Jeśli przestrzegasz prostych zasad pielęgnacji, każdej wiosny wielkanocny kaktus zachwyci właściciela jasnymi kolorami.

Obejrzyj wideo: Namiętność, seks i ekonomia - prof. dr hab. Bogdan Wojciszke (Może 2024).